Este pasado sábado, o presidente Torra participaba nunha pregaria solidaria cos políticos presos. O escenario elixido a basílica do Mosteiro de Montserrat, templo no seu día do catalanismo e reciclado agora ao independentismo. A caridade cristiá que mostra a congregación benedictina cos independentistas non a aplican cos denunciantes de abusos sexuais que se viñeron producindo durante anos no insigne santuario da Mare de Deu.

O presidente dunha Catalunya laica lía “Señor, eu escoito a túa chamada e sígoa. Axúdame. Santo espírito, dáme a fe que me preserve da desesperación, das paixóns e do vicio. Dáme o amor cara aos outros e cara a ti, que destrúe todo odio. Dáme a esperanza que me libere do medo”, Estas palabras non son súas como se pode adiviñar, senón que as escribiu no seu día o pastor alemán Dietrich Bonhoeffer desde o cárcere, onde se atopaba ao ser “acusado” de participar nun complot contra Hitler. As súas obras son estudadas actualmente ao consideralas como os mellores escritos de teoloxía do século XX.

A utilización deste texto por parte dun gobernante que practica o contrario do que leu, é como mínimo dun cinismo exacerbado. Comparar a Alemaña nazi coa España actual -onde a democracia leva xa uns cuantos anos que consolidou e fixo posible o estado das Autonomías, que pagou un custo demasiado alto: mortes e exiliados que pon os pelos de punta é realmente- é realmente indignante e ofensivo por todos os que deron a súa vida por ela, a máis diso unha ofensa ao Deus ao que tanto reza e pide a súa mediación, coma se Deus non tivese cousas máis importantes das que ocuparse: inxustizas, xenocidios, pobreza, e un larguísimo etc.

Por certo, na pregaria estaban presentes o expresidente Jordi Pujol e a súa esposa, a priora Marta Ferrusola. Os rezos do matrimonio Pujol Ferrusola serían tamén para os políticos ou para algúns máis próximos a eles, como todo o mundo pode deducir?

As actuacións dun presidente que se dedica ao labor de ser activista do fuxido Puigdemont é digno de ser estudado tanto en políticas como en socioloxía e psiquiatría, polo seu defensa duns obxectivos de independencia que non é posible nestes momentos e por enganar aos cidadáns utilizando os sentimentos dun proxecto que non é posible e que ademais dividiu á sociedade catalá. Non nos estraña se se relén os seus escritos de hai poucos anos, cando só era un aspirante a intelectual.

Torra aplica aquel vello refrán que ten varias lecturas e que di “a Deus rezando e co mazo dando”, dando á democracia e a convivencia. Iso é o que temos.