Se neste país chamado España os españois puxésemonos/puxésemosnos a investigar, por pura dignidade, sobre a orixe da fortuna da familia Franco, seguramente a eses netos do Caudillo -que non deron na súa vida un pau á auga- entraríalles o pánico escénico e mostraríanse máis respectuosos co Estado e os Gobernos democráticos que lles permitiron darse a vida pai. O Marqués de Villaverde era un prestixioso especialista, cuns diñeiros e posesións que herdadas dos seus avós e nai soan a puro botín dunha guerra que gañou o avó Generalísimo e na que perderon a vida, din os historiadores, un millón de españolitos e outros tantos tiveron que saír correndo, xa que aos que quedaron aquí, ou os encarceraron ou os pasearon para acabar durmindo, aínda agora, en cunetas ou fosas comúns o soño da morte para vergoña de todos nós, especialmente dos franquistas.

Agora leo que a Franco sácano do Valle dos Caídos e lévanllo a un cemiterio para ricos para enterralo, con todo coidado, á beira da súa esposa Carmen Polo, compañeira en vida dos privilexios e doazóns que recibiu o seu marido durante corenta anos de ‘Longa noite de pedra’ para todos os Non afíns ao Réxime, máis coñecidos como "os vermellos". A min paréceme ben que o Tribunal Supremo por unanimidade peche con valor xurídico máximo unha laxa de vergoña que aínda pesaba sobre a nosa dignidade colectiva. Tratarase a este asasino co exquisito coidado que aínda non teñen quen reclama saber onde están os familiares que asasinaron quen gañara a guerra, sobre todo na covarde opacidade da retagarda, para así impoñer o terror e quedar de paso cos bens e propiedades dos vencidos.

Nesta lectura miña atópome coas palabras da defensa dos Franco, que di vai apelar ao Tribunal de Dereitos Humanos e ao Constitucional para reclamar "os seus dereitos", o cal me fai pensar no grande que é a Democracia española, que permite a quen é herdeiros directos da indignidade duns feitos históricos que merecerían pasar polo Tribunal da Haia, dispoñer e facer uso da posibilidade de que a lei lles ampare, mentres viven ao grande dunha fortuna familiar que a Facenda pública xa debería investigar para determinar a súa verdadeira orixe fai uns cuantos anos.

Como estes paxaros van á súa e non se decatan de que as familias dos outros ditadores como o seu avó sempre optaron polo anonimato -para que o esquecemento sexa a mellor medicina para acougar a dor colectiva que orixinaron os seus parentes pois- se cadra, sen saltarse a lei, haberá que aproveitar a viaxe a Estrasburgo para tentar abrir un proceso investigador que emita un ditame europeo sobre o que significou para todo o pobo soberano do Reino de España o Golpe de estado do Xeneral Franco. Toca xa que Europa móllese, como xa o fixo con Hitler, Mussolini ou Stalin, e dígalles a estes Señores herdeiros que o Réxime do seu avó foi un crime de lesa humanidade e que o que eles teñen en contas e bens procedente da herdanza familiar, deberían devolvelo ao Estado para que puidese reparar, nunha mínima parte, o dano causado a miles de vítimas inocentes, e a eles e á súa conciencia devolverlle a paz e o acougo pola herdanza recibida.