​A desaparición de Inés Arrimadas

Este mes de agosto está a ser especial en moitas cousas, e para a clase política, máis. Temos un goberno en funcións e un parlamento con moi pouca actividade, por non dicir ningunha. Con este panorama, hai algún político ao que se lle ocorra dicir publicamente que está de vacacións? A moi poucos. O que fan é tratar de xogar ao descoido.

Se tivésemos que buscar ao político máis desaparecido este verán, a palma levaríalla Albert Rivera, que fixo mutis polo foro, sen articular nin unha soa palabra nun longo período de tempo. Estará afónico? Ou escoitando as nanas que lle canta Malú? Para suplir a súa dolorosa ausencia, varios foron os parlamentarios elixidos para desempeñar a función de voceiros especiais: Villegas durante uns días, poucos, por certo, e a gran estrela estival foi, sen dúbida, Marcos De Quinto, a fichaxe de Rivera, que, como a Coca Cola, desbordou, non de burbullas refrescantes, o vaso dos despropósitos coa súa prepotencia e "solidariedade" que lle caracterizan desde o seu debut político. A que montou estes días atrás foi de xeito abondo e iso que aínda non se estreou como parlamentario. Promete días de gloria aos que estean dispostos a escoitalo.

Rivera non estivo presente en todo o conflito do Open Arms: non se lle viu, nin escoitado, aínda que sexa pola radio. Está canso, necesita reflexionar e repoñer forzas. A política é moi pousada, desagradecida e queima de xeito abondo, sobre todo cando se fai o contrario do que se predica. Pode un líder político desaparecer en situacións complicadas? Está claro que si, outra cousa é que deba facelo.

A desaparición do líder naranjito é digna dunha actuación estelar do ilusionista Juan Tamariz, todo un profesional que segue dando guerra. Contratouno para facelo desaparecer durante un tempo? Habería que ter coidado con esas cousas porque igual equivócase de truco e en lugar de facelo aparecer de novo en Madrid, preto do Congreso dos Deputados, déixao nas illas Candongas e despois vete a saber se non llo quedan alí. Sería unha pena irreparable.

Este martes, Inés Arrimadas comparecía ante os medios para botarlle en cara ao presidente en funcións, Pedro Sánchez, que desaparecera. Lembroume que ela, como o seu xefe, estivo desaparecida en combate durante un tempo de vacacións? Seguro. Se é así por que pide explicacións ao presidente en funcións? Arrimadas, que se equivocou marchándose a Madrid, no pouco tempo que leva perdeu toda a súa credibilidade como política. Tocoulle facer un papel para o que non está preparada. A política nacional é outra cousa. Queima moito, hai que ter experiencia, táboas, cousas das que carece.

Inés Arrimadas, a que se foi de vacacións, a desaparecida, retomou a súa actividade "política". Fíxoo con mal pé e pouca credibilidade. Alguén debería cambiar a estratexia de comunicación de Cidadáns, non lles funciona.

A dona Inés vou lembrar a frase de Mafalda: "A min gústanme as persoas que din o que pensan. Pero por encima de todo, gústanme as persoas que fan o que din".

Os desaparecidos, que prediquen co exemplo ou mellor que calen. As vacacións son lexítimas, pero vender motos, iso é fariña doutro costal.

A desaparición de Inés Arrimadas publicouse orixinalmente en Catalunyapress.es