Cada verán, no playazo de Villaricos, un pobo de Almería, sobre as 13 horas, baixaba Baltasar a bañarse. Este ano cumprira 90. Viña en bañador, coa súa toalla debaixo do brazo. Deixábaa ao carón e despois de saudar a todos os que estaban ao seu ao redor metíase na auga. Alí estaba case unha hora nadando e conversando cos coñecidos de tantos anos cos que compartía ese lugar único. Pero, este verán, non o vin baixar á praia como era habitual. Preguntei por el e comentáronme que facía un par de meses morrera. Foi unha mala noticia, os baños no playazo xa non serán igual sen a súa presenza puntual como un reloxo que nos indicaba a hora.

Lembrando algunhas das conversacións que tivera cos visitantes estivais, o meu interlocutor faloume da vitalidade de Baltasar. Desde marzo ata novembro, cada día bañábase no mesmo lugar. Era a súa rutina diaria á que non quería renunciar. Explicábame que o pasado verán, Baltasar díxolle á súa muller que vendía a casa de á beira da súa. Que a poderían comprar. A súa muller, asombrada, preguntoulle que para que quería comprala. El contestoulle que para o día de mañá. Tiña xa 89 anos e pensaba no día de mañá. Esta afirmación de Baltasar débenos facer reflexionar sobre esa frase.

Porto da Esperanza Villaricos

Que é o día de mañá? É a ilusión de pensar que se vai a vivir toda a vida. É a constatación de que os anos non contan cando as persoas senten mozas. O día de mañá é a responsabilidade da xente maior que pensa que hai que aforrar para "o día de mañá" por se pasa algunha cousa e necesitan diñeiro para solucionala. O día de mañá é aquela acción que facían moitos dos nosos pais de apuntar a toda a familia aos "mortos" que era como se lle denominaba ao seguro de enterro cuxa compañía máis famosa dos anos sesenta ata os oitenta era Santa Lucía. O día de mañá é deixar para ese día, que case nunca chega, aquelas cousas que o traballo, a familia ou a responsabilidade non che permite facelas hoxe. Pero existe o mañá para todos? Está demostrado que o mañá non chega para a maioría. Que se se ten o "privilexio" de alcanzalo as posibilidades de cumprir a lista de cousas que deixou para ese mañá cantas cremos que se van a cumprir? Moi poucas. Sempre sucede algunha cousa que o impide. O día de mañá é unha fraude, un engano disfrazado de esperanza e ilusión para seguir cometendo os mesmos erros que só cando ves que lle xente vaise á viaxe sen billete de volta, ou padece unha enfermidade átalle á medicina permanentemente sen posibilidade de romper as cordas, só entón te dás conta de que o mañá é unha entelequia, un espellismo que nos envolve como os cantos das sirenas fixeron con Ulises, só que el soubo salvarse delas.

O mellor mañá é o hoxe facendo as cousas que che gustan. Alguén dixo que "non deixes para mañá o que poidas facer hoxe". Ese é o mellor mañá que todos deberiamos ter presente cada día das nosas vidas porque cando as persoas dámosnos/dámonos conta, os anos pasan e cada etapa ten as súas cousas que non suple a seguinte.

Artigo publicado inicialmente en Catalunyapress.es