Estamos en Semana Santa, algunhas persoas atópanse xa de vacacións, outros se van a quedar nas súas casas, por razóns diferentes. Para algúns políticos, esta pode ser unha semana de dor, e hai uns cuantos, quizais demasiados.

Xavier Domènech o deputado de En Común Podemos e aspirante a unificar as siglas de todos os partidos que conforman a agrupación política que o "preside", cargándose dunha plumada a Podem Catalunya, ten encima da súa cabeza a coroa de espiñas que el só se puxo. A foto do domingo no Parlament, cos independentistas non gustou a unha amplísima maioría dos "inscritos" de Podemos. O mesmo que o seu posicionamento e tonteo cos separatistas. Domènech sabe de verdade quen son os seus votantes? Queren desbancar á CUP ou a ERC? Sería bo que aclare as súas ideas para que ninguén leve a enganos. As medias tintas e os coqueteos ideolóxicos nunca deron resultados, salvo para quen o práctica.

Este mércores, pleno urxente no Parlament a proposta de JuntsxCatalunya, ERC e a CUP para insistir outra vez, na reivindicación da figura de Puigdemont e defender "o seu dereito" para ser investido president. É dicir, máis do mesmo. É esta postura de trasversalidade que quere o bloque independentista. Que vai facer o deputado Domènech e o seu grupo? O que parece máis que probable é que se absteña para seguir alimentado a súa ambigüidade. Expúxose que ante situacións como estas deben consultar ás bases para saber o que opinan? Non o fixo. El e os popes do seu partido que tan partidarios son das consultas, á hora da verdade practican o contrario do que predican. É a lei dos "controladores" dos partidos que se chaman populistas.

A outra espiña que lle pica a cabeza a Domènech, é precisamente a súa candidatura para liderar/mandar máis aínda sobre o "gran" partido que vai saír de todo esta andrómena, e que el vai controlar, nomeado polo dedo de Madrid, é dicir do seu amiguete Pablo Iglesias. Isto vai diso, de "amiguetes". O bolivariano Iglesias e a súa trupe pasáronse pola entreperna os seus propios estatutos, como denunciou algunha outra candidatura e a comisión de garantías de Podemos Catalunya -situación que pode terminar nos tribunais-. É que como di un amigo meu que se volveu pasota, os estatutos, as leis están para saltarlas segundo a un lle conveña.

Así que Domènech, que Deus cóllache confesado, aínda que non creas nel. O Podemos de Pablo Igrexas seguirá afundíndose máis cada día. Isto ocorre cando se aplica a filosofía dos curas que di "fai o que eu digo pero non o que eu fago". Así que váianse encomendando a San Judas Tadeo, o santo dos imposibles, para ver se lles bota unha man e volven ás súas esencias, que non son precisamente as Madeiras de Oriente que soan a rancias.