Pasaron Puigdemont, Mas e Junqueras uns antos anos afirmando que Catalunya seguiría pertencendo á UE se marchaba de España. Moitos chegárono a crer. A realidade adoita ser moi clarificadora e adoita poñer as cousas no seu sitio. Despois de todos os sucesos coñecidos, resulta que estes dirixentes non tiveron o soporte que tanto predicaron. Non só iso, se non que a fuxida de Puigdemont e algúns dos seus consellers a Bruxelas puxo ao goberno belga nunha situación complicada. Día si e outro tamén, o exiliado mediático non deixa de tocarlle a napia. Hai que seguir servindo máis carburante ao lume para manter a chama acesa.
Unha vez coñecida a postura dos distintos países que forman a UE, Puigdemont séntese coma un touro ferido e xa se sabe como adoita actuar este nesas cirscunstancias: levar por medio todo o que atopa ao seu paso.
O ex presidente afirma agora que a UE é "club de países decadentes, obsolescentes, no que mandan uns poucos, ademais moi ligados a intereses económicos cada vez máis discutibles". El está disposto a traballar para cambiala. Se o único que sabe facer ben é dividir a sociedade catalá, escapar da xustiza española porque non se fía e pide que sexa a flamenca, onde ten os seus amigos da ultradereita, que os defendan.
Ademais "suxire" a posibilidade do Catexit para que os cataláns poidan decidir, en referendo, se queren pertencer á UE. E en que condicións? “Cando o diaño non ten que facer, co rabo mata moscas”, di un refrán popular.
Puigdemont nunca calculou os efectos das súas decisións en Catalunya e agora, en Europa. Quere un país de terra queimada e inimigos por todas partes? Todo o mundo ten a culpa menos el? Entrou nunha espiral excesivamente perigosa e destrutiva que se sabe como empeza, pero non como acaba, por moitas entrevistas que lle fagan, polo seu vitimismo crecente día a día e por todas as visitas que reciba. A UE está cansada de tantos numeriños, e non digamos o goberno belga que non sabe xa onde meterse. Volverá o día 21 para votar? Non queda outro remedio se quere votarse a si mesmo.
O candidato fuxido ten todo un desafío por diante, ademais de librar aos europeos duns dirixentes da UE na que mandan sós uns “poucos”. De que me soa a min iso? En Catalunya mandan só uns poucos?
Escribe o teu comentario