O deputado Francesc Dalmases, modelo de ética

Non se quen dixo que “se os parvos voasen taparían o sol”. Esa premisa pode aplicarse aos mentireiros e a eses que teñen a cara máis dura que o cemento. Mentir, enganar e sacar proveito destas accións non é cousa nova. O que ocorre é que agora máis que nunca está á orde do día. Isto converteuse nunha praga, ou quizais nas sete infestas de Exipto versión século XXI. Algo que debería facer reflexionar xa e non esperar a un mañá afastado. Poderá ser? Creo sinxelamente que non, se queremos ser realistas.

A sombra ou mellor dito o compañeiro de viaxes e fotografías en Twitter e tamén deputado no Parlamento de Catalunya, Francesc Dalmases, moi activo nas redes sociais, pouco na súa profesión de deputado, lanzou un tweet no que di que “hai que explicar e insistir en que a independencia é, tamén e, sobre todo, para deixar de facer colas en hospitais, escolas, trens, metros e autoestradas. Por fuxir da xestión estafa e ineficiente que practica España”. Todo un decálogo populista, marrullero, falso e exento de ética, se temos en conta que a independencia que vende é a de Alicia no País dos parvos” e falar de fuxir da xestión estafa e ineficiente que práctica España, é de ter a cara máis dura que o ferro.Ademais, teniendo en cuenta as súas andanzas na Deputación de Barcelona na etapa na que era presidente Salvador Estévez  - alcalde de Martorell- e as súas presuntas irregularidades cometidas. O xuíz Aguirre encargado do seu caso pide investigar a Dalmases por “malversación, prevaricación e tráfico de influencias, ante os indicios de que trato de obter fondos públicos con ánimo de lucro a través das entidades CATmón e Igman, afíns a CDC”

Con este curriculum Dalmases é a persoa/político máis adecuado para dar leccións? Está comprobado que non. É un individuo que deixa aos independentistas do seu partido nun mal lugar. Se este é o prototipo de políticos que van formar parte dun suposto - que é moito supoñer- goberno da República Catalá, este seria como as historietas de Mortadelo e Filemón, pero con menos grazas.

Dalmases e algúns dos seus colegas, como Victor Tarradellas - que se deu xa de baixa do partido de Puigdemont-  son o menos parecido a un político con ética, decencia, honestidade e transparencia. Imos que moitos non lles deixarían vixiar as súas finanzas. Crense que todo lles pertence e que Catalunya é súa e como tal, poden facer comentarios e executar o que lles vinga en gana. Emplean un discurso único, supremacista e líder en botar a culpa aos demais, que é o máis fácil e algúns ata llo cren. Con este nivelazo, Dalmases é só a punta do iceberg que temos nesta Catalunya estancada porque os que teñen responsabilidades están todo o día poñendo paus na rodas dos seus compañeiros de goberno e perden o tempo nesas cousas deixando de lado o que realmente preocupa e necesita a cidadanía.

Con políticos ejemplarizantes como Dalmases, que só ten como obxectivo saír nas fotos con Laura Borras e lanzar moitas parvadas en twitter, arranxada vai Catalunya e a súa cidadanía. Se Dalmases estivese calado e saíse só nas fotos, ata podería chegarse a pensar que resulta resultón, pero cando abre a boca, queda ao descuberto o que é.