Cloacas, elites, medios de comunicación e democracia

Manoel Barbeitos
Economista

Se xa tiñamos evidencias do mal que lle sentou as elites españolas (económicas, políticas e mediáticas) que Pedro Sánchez e o PSOE, co apoio de forzas democráticas españolas e galegas (UNIDOS PODEMOS, COMUNS, EN MAREA, COMPROMIS, PNV, PDdeCat, ERC, BILDU…) gañasen a moción de censura e abrisen un novo tempo político. Agora que no horizonte electoral aparece con claridade a posibilidade certa dun goberno progresista, esas evidencias son confirmadas pola gran ofensiva política e mediática das que se coñecen como cloacas do estado.


A experiencia ensínanos que na defensa do seu status e privilexios as dereitas españolas non teñen reparos en utilizar os servizos tanto das cloacas do estado, que tan ben coñecen, como de maxistrados e medios de comunicación e opinión (A RAZON, ABC, O MUNDO, OK DIARIO, MONCLOA. COM….) afíns e coñecidos tanto pola súa simpatía polo franquismo e pola monarquía corrupta como pola súa dependencia financeira do IBEX 35 do cal son altofalantes. Unha ofensiva antidemocrática e fastizoide da que o PSOE non debeu perder de vista e que ten como obxectivo central impedir que, tras as eleccións xerais, chéguense a acordos coa esquerda que poñan en perigo o ancestral e oligárquico dominio daquelas. Neste histórico marco, calquera acción política que teña como horizonte xa non finalizar senón reducir, aínda que sexa minimamente, as enormes desigualdades económicas e sociais que caracterizan a España, atoparase coa furibunda reacción das forzas conservadoras españolas e os seus poderes fácticos (xefatura do estado, aparello xudicial, cloacas, medios de comunicación e opinión majaderas …). Non digamos si a ese obxectivo igualitario acompáñao a intención política de reconducir democraticamente o estado das autonomías e, por tanto, finalizar por caso co chamado “problema catalán”. A “España, unha grande e libre” regresaría con toda a súa virulencia.


Na actual conxuntura chama poderosamente a atención o comportamento e as actitudes dunha xefatura do estado que si aparece como titular dun gran déficit democrático –propiciado por unha condición sacrosanta de inviolabilidade tal que impide investigar calquera acto delituoso da mesma- ten ao mesmo tempo unha non menor responsabilidade na actuación destas cloacas que lle serven para tapar vergoñas como, por caso, a existencia de moi opacas e turbias estruturas financeiras. Vergoñas que casan cun comportamento autoritario e escasamente democrático tanto do rei emérito como do seu sucesor. No pouco tempo que leva de monarca (vai para cinco anos), Felipe VIN xa deixou moi claro que segue fiel a tradición borbónica, o que non é unha boa noticia para unha democracia tan deficitaria como a española. Non é unha boa noticia para un estado precisado de limpar a fondo e con urxencia as súas cloacas e que a xefatura estea en tales mans. Unhas mans que, sen dúbida, chegan a chocarse coas citadas cloacas cando se trata da defensa dos seus privilexios.


Se a máis alta instancia do estado non se caracteriza polo seu talante xenuinamente democrático, outras instancias non menos relevantes do estado como a xustiza –a única institución do estado, excepto a xefatura, pendente de democratización- que conta nas súas filas cun numero nada despreciable de membros (xuíces, fiscais) cun forte talante conservador: lémbrese, por caso, o insólito manifesto dos 750 xuíces españois con motivo da sentenza contra os violadores “da manda”. Un colectivo de maxistrados que se mostra claramente belixerante co novo goberno saído da moción de censura e non digamos cun futuro goberno de progreso. Aínda máis, hai membros da xudicatura cuxas convivencias coas cloacas do estado son dabondo coñecidas. Convivencias das que temos sobradas evidencias como por caso están a mostrar as “revelacións” da nova garganta profunda do excomisario Villarejo. Revelacións que poñen en evidencia como son fundadas as sospeitas de que en España existe unha organización criminal formada por xuíces, policías, xornalistas e políticos traballando da man das cloacas do estado en contra do estado de dereito e as liberdades democráticas.


Unhas fundadas sospeitas que poñen en evidencia a enorme responsabilidade tanto do PSOE como moi especialmente do PP neste déficit democrático. Por caso, cabe preguntarse que fixeron os gobernos de Felipe González (1982/1996) e José Luís R. Zapatero (2004/2011) durante os seus longos mandatos por limpar as sucias cloacas do estado español. Difícil de entender, por non dicir imposible, se non temos en conta que relevantes personalidades do vello PSOE mantiveron, e aínda manteñen. Velaí o recente caso de imputación do director de información de Pedro Sánchez, vínculos coas citadas cloacas. Está claro que estas responsabilidades quedan pequenas á beira das atribuíbles ao partido máis corrupto de Europa (PP: Partido Popular) cando, por caso, durante o mandato de Mariano Rajoy tivemos ocasión de comprobar, con Jorge Fernández Díaz e Juan Ignacio Zoido de ministros do Interior e auténticos xefes dunha mafia política –“a policía patriótica” do PP-, como as cloacas funcionaron a pleno rendemento, por caso perseguindo, espiando e difamando nin máis nin menos que a partidos da oposición (PODEMOS, ERC..). Lembremos que foi neste período de goberno do Partido Popular (2015) cando o comisario Villarejo, hoxe encadeado por organización criminal, suborno e branqueo de capitais, recibiu a medalla vermella ao mérito policial.


Si as cloacas atrévense hoxe a botarlle un pulso ao estado democrático, si parecen quen de facer cambalear gobernos, as razóns hai que buscalas na súa excelente relación –auténtico contubernio- con algúns destacados e relevantes membros das instancias citadas: xefatura do estado, elites económicas, magistratura, partidos políticos, medios de comunicación, quen, nalgún momento, servíronse e sérvense das mesmas para os seus intereses. Unhas instancias precisadas, por tanto, dunha democratización profunda pois está en xogo, nin máis nin menos, que a propia democracia española.


Velaí un gran reto das forzas democráticas que, de ningún xeito, deben aceptar as chantaxes das cloacas. Que caia quen teña que caer. 


Sen comentarios

Escribe o teu comentario




He leído y acepto la política de privacidad

No está permitido verter comentarios contrarios a la ley o injuriantes. Nos reservamos el derecho a eliminar los comentarios que consideremos fuera de tema.

Máis opinión
Opinadores

Galiciapress
Praza da Quintana, 3; 15704 Santiago de Compostela
Tlf (34)678803735

redaccion@galiciapress.es o direccion@galiciapress.es
RESERVADOS TODOS OS DEREITOS. EDITADO POR POMBA PRESS,S.L.
Aviso legal - Política de Cookies - Política de Privacidade - Configuración de cookies - Consello editorial - Publicidade
Powered by Bigpress
CLABE