La Cumbre Hispano-Francesa, un éxito a pesar da comedia duns cantos

Carmen P. Flores

El presidente de Francia, Emmanuel Macron (i) y el presidente del Gobierno, Pedro Sánchez (d), posan tras la firma de un Tratado de Amistad entre sus respectivos países, durante la XXVII Cumbre Hispano-Francesa
O presidente de Francia, Emmanuel Macron (i) e o presidente do Goberno, Pedro Sánchez (d), pousan tras a firma dun Tratado de Amizade entre os seus respectivos países, durante a XXVII Cume Hispano-Francesa

 

Din que todo chega e tamén pasa. Iso é o que ocorreu este xoves en Barcelona: celebrouse o Cume Hispano-Francesa, os independentistas “espontáneos”  manifestáronse, Junqueras abandonou a protesta tras ser chamado traidor e botifler, o presidente da Generalitat saudou a Sánchez e Macron e foise. As entidades organizadoras da protesta - na que nunca cadran as cifras de participantes- están satisfeitas -a pesar dos autocares que tiveron que traer doutra zona de Catalunya- porque tiveron uns minutos de gloria e o espectáculo terminou como unha gran comedia dos moitos e bos autores que ten España.


Como adoita dicir, mañá será outro día e algúns tentarán alargar a presenza mediática e sacar rédito electoral aínda que sexa machucando aos  curmáns, que non irmáns, republicanos. Se algo quedou patente é a división do independentista. En Junts, o seu gurú Puigdemont volveu a dicir a súa, como estaba previsto. Sabe facelo moi ben. Hai cousas que non cambian nunca porque o “home” é o animal que tropeza mil veces na mesma pedra e aínda que pasen miles de anos seguirá sendo así. Dicía o xornalista e escritor Enrique Jardiel Poncela que “os homes só se unen con sinceridade socialmente cando se trata de rebentar a un terceiro”.


Se os manifestantes pensaban que ían intimidar ao presidente de Francia, estaban apañados, O galo deixou o seu país cunha gran manifestación e desde fai xa demasiado tempo conta nas súas rúas con manifestacións cada dúas por tres, e non son de 6.500 e 20.000 persoas, senón de cifras moito maiores. Así que esta de Barcelona era pan comido. O mesmo ocórrelle a Pedro Sánchez, que lle molestou o recibimento, pero tamén viña convencido do que lle esperaba. A pesar de todo, non conseguiron amargarlles o día.  


Os resultados do cume iranse vendo aos poucos. O acto deste xoves significa un paso moi importante cara á normalidade da colaboración entre os dous países, pero desde unha perspectiva de iguais, non de submisión. Hai demasiados temas pendentes como para non chegar a acordos. O presidente español ha querido ter un xesto con Catalunya que o mal pensados interprétano como unha provocación.  
A papeleta que lle tocou facer ao Presidente Aragonés foi dos que fan historia. Saúda aos dous presidentes, conversación duns minutos cos dous, por separado, e márchase antes de escoitar os respectivos himnos. A xustificación que deu é a presenza do Exército español en Catalunya_ Esquécese dos traballos que estes soldados realizaron en Catalunya co covid ou os incendios? E volveu outra vez con que o “conflito político non terminou”


Mentres, Junqueras sufría en carnes propias os berros e insultos que no seu día sufriu o entón presidente Montilla. Inxustos os dous por diferentes motivos. Puigdemont foxe escondido nun maleteiro para non ser detido. Junqueras asumiu as consecuencias das súas accións, quedou en Catalunya, estivo no cárcere, foi xulgado, indultado e agora está na rúa, pero foi  consecuente. É inxusto que encima lle chamen traidor.


Escribía Unamuno que “non hai tiranía no mundo máis odiosa que a das ideas. As ideas traen ideofobia, e a consecuencia é que as persoas comezan a perseguir aos seus veciños en nome das ideas. Detesto e detesto todas as etiquetas, e a única etiqueta que agora podería tolerar sería a de idealista ou rompedor de ideas”. Pois iso.

Sen comentarios

Escribe o teu comentario




He leído y acepto la política de privacidad

No está permitido verter comentarios contrarios a la ley o injuriantes. Nos reservamos el derecho a eliminar los comentarios que consideremos fuera de tema.

Máis opinión
Opinadores

Galiciapress
Praza da Quintana, 3; 15704 Santiago de Compostela
Tlf (34)678803735

redaccion@galiciapress.es o direccion@galiciapress.es
RESERVADOS TODOS OS DEREITOS. EDITADO POR POMBA PRESS,S.L.
Aviso legal - Política de Cookies - Política de Privacidade - Configuración de cookies - Consello editorial - Publicidade
Powered by Bigpress
CLABE