Cun escenario complexo polas consecuencias económicas e derivadas do COVID e en plena guerra en Ucraína pola invasión de Rusia, Bali está a ser o escenario da reunión dos mandatarios que integran o G20. É unha boa oportunidade para discutir os problemas que máis apreman a este mundo convulso e cambiante economicamente, geopolíticamente e medioambientalmente

Baixo a lema “#Recuperar xuntos, recuperar máis fortes", ao longo de dous días, 16 e 17 deste mes, transcorrerá coas tensións propias entre países pola guerra que complicou a posibilidade de alcanzar consensos sobre o cambio climático, mellorar a saúde alimentaria, construír sistemas de saúde máis sólidos e afrontar da mellor maneira posible o control da inflación e evitar unha recesión.

En paralelo, o cume está a servir para reunións en privado entre os distintos mandatarios para tratar os seus intereses individuais. No medio das conversacións, discusións e posibles acordos, chega o incidente do mísil que este martes causaba dous mortos en Polonia, país que pertence á OTAN. A crise desatouse en poucos minutos ao crer que fora Rusia a causante do grave incidente. Tras os primeiros momentos, ao final -queda pendente unha investigación máis a fondo- as cousas quedaron aclaradas e resultou ser un incidente desafortunado. Así que, de momento, a “alarma” quedaba desactivada e a posible intervención da OTAN, que recolle a intervención da mesma cando calquera país membro é atacado, tamén.

Aínda non dar a coñecer publicamente as decisións aprobadas nin as conclusións dalgúns temas debatidos, pero sería bo coñecer si tratouse e como van decidir os países ricos a débeda dos países máis “fráxiles”, que é un elemento moi importante de solidariedade. O presidente francés, Emmanuel Macrón, declaraba que “debemos saír do statu quo dos países máis pobres e mobilizar masivamente ao sector privado, en todo caso mobilizalo moito máis para a revolución enerxética, agrícola e industrial”, afrouxando “algunhas das restricións no acceso ao financiamento”. É de esperar que a intención se plasme non só nun papel, senón que finalmente leve á acción.

Outra das propostas que se presentaron no cume fai referencia á integración no G20 da Unión Africana como elemento crave da recomposición das regras de goberno das institucións internacionais. É unha a demostración de que a solidariedade co Sur non é só unha teoría. A Unión Africana, como a Unión Europea, deben estar presentes na mesa do G20. Sería unha boa decisión.

Coa guerra en Ucraína, os posicionamentos estratéxicos dalgúns países, como China, India e o papel mediador de Turquía no conflito, todo o que poidan explicar publicamente os mandatarios mundiais é menos do 50 por cento do que realmente se ha negociación entre bambalinas. Iso forma parte da estratexia e do segredo que sempre acompaña a este tipo de eventos onde os poderosos impoñen as regras e algo máis.