A presidenta da ANC, a nova salvadora de Catalunya

Naceu unha “estrela” política, con aspiracións a presidir a Generalitat de Catalunya en nome “do pobo” que ela “representa” na actualidade. Estou a referirme á presidenta da ANC, Dolors Feliu que, nun ataque de prepotencia - leva uns cuantos- lanzou unha advertencia dirixida ao Govern e aos seus antigos compañeiros de partido, os exconvergentes, de que vai presentar unha “lista civil” se estes non levan a cabo o mandato do 1 de outubro. É dicir, a independencia.  Esta advertencia e outras máis as realizou nun discurso que tivo lugar ao termo da manifestación da Diada. Os tres parlamentos que se escoitaron diante dos 150.000 asistentes foron, por esta orde, o de Jordi Pesarrodona, vicepresidente da ANC; o presidente de Ómnium, Xavier Antich Valero e clausurando os parlamentos, Dolors Feliu, a estrela do acto.

Pero quen son os tres oradores do acto? Por orde de intervención Jordi Pesarrodona, máis coñecido como o Pallaso. Segundo consta no seu Twitter é “activista, de esquerdas, pallaso e comediante” á que hai que engadir a súa outra faceta de político con aspiracións. Militou durante bastantes anos en ERC, mesmo foi concelleira de Sant Joan de Vilatorrada, ata que rompeu o carné de ERC e meteuse de cheo no Consell per a República de Puigdemont ao que admira. Por iso flirteou co seu partido, Junts, e quere chegar “lonxe” sen nariz vermello.

Xavier Antich Valero, a máis diso ser o novo presidente de Òmnium e irmán do xornalista Pepe Antich, é filósofo, profesor de Ideas Estéticas na Universidade de Xirona, e está decidido a coller a substitución mediática que deixaron os seus antecesores de Ómnium. Todo o fai dunha maneira desinteresada por Catalunya, como o seu irmán Antich.

Dolors Feliu é unha crac. Avogada de profesión, profesora universitaria e política por “vocación”. Feliu foi entre outras cousas directora dos servizos xurídicos da Generalitat. Foi militante de CDC e posteriormente do PDeCAT, desde o 2008 ata o 2018. Durante os dez anos que tiña carné de partido foi membro do Consello Nacional e Consello de Barcelona e dos consellos da Sectorial de Xustiza e da Sectorial de Igualdade. Conta coa confianza de Puigdemont e a súa presenza na política non tivo moito percorrido. Quizais por iso elixiu unha plataforma como a ANC para proxectar a súa imaxe, pouco coñecida, por certo. É Feliu unha resentida? Iso din algúns. 

Dolos Feliu, a nova rival de Laura Borrás en liderar a carreira pola independencia, saltándose todos as leis, Constitución e Estatut de Catalunya coma se non soubese ela, xurista, o que significa, quixo no seu discurso incendiario, de desafío ao mismísimo presidente da Generalitat e tamén - ou quizais facendo o traballo sucio-  aos posconvergentes, ofrecer unha visión que sabe perfectamente que nestes momentos non é posible. Pero dálle igual, tratábase é de darlle “ánimos” aos asistentes e munición aos de Puigdemont, que estaban encantados da vida  Senón de que ía a manifestación cuxa asistencia baixou considerablemente?

Feliu, nese discurso “eufórico” e falto de realismo, soltou: “Ou facedes a independencia ou convocar eleccións”. Como non quedou tranquila e animada por parte dos 150.000 asistentes, ao estilo Borrás, o seu adversario, redondeou afirmando toda convencida que ela está por encima das institucións, e vese capaz de facer unha lista para dar a voz ao pobo. A que soa iso? Salvadora da patria? Toda unha estratexia populista sen sentido e que leva ao que leva. Para rematar máis o absurdo, este luns a Borras lanzaba outra ameaza aos republicanos, nunha entrevista en TVE, na que afirmaba moi convencida que estaban dispostos a romper o goberno. Con permiso dos centos e centos de cargos que cobran da institución? Antes sairá ela do partido que romper o pacto do goberno. 

Tranquilos que, se se inhabilitan á Borrás, hai substituta: a Feliu.