As persoas que se consideran demócratas deberían aceptar as críticas, respectar a pluralidade de opinións, partidos e deben ser tolerantes, ademais de respectuosas e non mentir. Pedir aos demais que fagan o que un quere, pero en cambio eles, fan o contrario do que predican, non é ser precisamente un demócrata, máis ben é ser un ditador do tres ao cuarto. Democracia é tolerancia.
Destes mestres de imposición de ideas, polo artigo 25, hai uns cantos nesta Catalunya onde estes suxeitos sementaron e ségueno facendo o descredito, a mentira e o odio. Ademais outórganse a potestade de falar en nome do pobo de Catalunya, porque eles son Catalunya e os que non opinan igual, non contan, que se vaian a outros lugares, por ser malos cataláns. Con este comportamento, quen creron que son? A delegación dos Iluminati en Catalunya? Algo así, ao estilo de Fernando Esteso nos seus mellores momentos estelares.
O adoctrinamento independentista conta con linguateiras a soldo do erario público. Ese diñeiro que pagan todos os cidadáns, pero que gozan uns cantos e utilizan os medios de comunicación públicos para difundir o seu “discurso” só para o cidadán independentista e o resto, a calar. Eles son os portadores da razón, os elixidos.
“Os simples son carne de matadoiro: utilízaselles cando serven para debilitar o poder inimigo, e sacrifícaselles cando xa non serven”, dicía Humberto Eco.
Nos medios públicos cataláns hai uns cantos comunicadores e cómicos dignos de estudo: Toni Albá, o bufón da corte, o faltón oficial que leva xa uns cantos anos insultando e menosprezando os españois. Chamando ao boicot de todos aqueles que non opinan coma el, porque teñen criterio propio. Pide Albá o boicot a o produto de determinadas empresas. Son moitas as perlas desta "xoia da intolerancia". Ata chegou a proclamar, neses mitins pagos que “os españois son uns ignorantes”. El é un erudito en temas monetarios relacionados co procés.
Agora está a tomar a mesma medicina que receitou durante estes anos: o boicot que pediron nas redes sociais co seu restaurante. Actitude que non lle gustou nin un pelo ao de Vilanova e puxo o berro no ceo. Pretenderá que vaian ao seu negocio as persoas que insultou reiteradamente? Só el ten bula nesta semana Santa?
O número de adictos que se prestan ao coro do adoutrinamento é longo. Algúns deles teñen a cara de cartón pedra. É o caso “do trinquero”, Josep María Mainat, cuxa traxectoria profesional transcorreu pola xeografía española, alá polos anos 70 e 80. Cantaban en catalán, la Trinca, por "las Españas" e non tiñan problemas. Cando se retirou do grupo, non sen antes gañar moito diñeiro nos seus concertos pola España que detesta, meteuse nos negocios, entre outros, das produtoras de programas, para as televisións públicas e privadas desa España que menospreza ideoloxicamente, pero que quere economicamente. A súa produtora é a autora de Operación Triunfo que emite cada luns TVE. Como iso lle proporciona moito diñeiro, puxo os lentes escuros e mira para outro lado. Aí non di nada.
O pasado día cinco de xaneiro, Mainat escribía no seu twitter “Ningún, absolutament ningú intenta convèncer-nos de les bondats de que Catalunya es quedi a Espanya. Intentaran allargar aquesta situació amb la força, la injustícia i la violència, però ja ens donen per perduts. Li veig un trist final a Espanya”. É un comentario dos máis suaves, se os comparamos con outros que escribiu. Mainat é un activista nas redes sociais, un apóstolo ideolóxico, moi activo.
Como dicía Churchill “Un fanático é alguén que non pode cambiar de opinión e non quere cambiar de tema”
Escribe o teu comentario