Xavi, hai cousas que non se prestan

Sempre pensei que a coherencia debe guiar a vida das persoas, pensen como pensen, sintan como sintan e traballen con quen queira ou poidan. Non sempre se pode elixir esta última opción.

"Hai xente que funciona como unha escopeta de perdigóns: pensa unha cousa, sente outra e os seus actos dispérsanse sen dirección" dicía Walter Riso, Doutor en psicoloxía.

Xavi Hernández, xogador do Barça ata hai ben pouco e admirado polo seu xogo. Desde que marchou do equipo que o viu nacer futbolisticamente falando, parece que perdeu a discreción e o sentido común que o caracterizaban. De cando en vez, deixa ir algunha perla, non precisamente do Caribe. A última, que vimos e lemos fai referencia a unha fotografía na que se lle ve depositando o seu voto nunha urna, vestindo cunha camiseta amarela para mostrar a súa solidariedade cos “presos políticos”. O xogador mostrou en máis dunha ocasión o seu apoio ao soberanismo.

Xavi xoga na actualidade no equipo Al Saad qatarí no que pensa xubilarse como xogador, despois aspira a adestrar ao Barça ou quizais á selección Española.

Qatar é un país coa renda per cápita máis grande do mundo, grazas ao petróleo e ao gas que deixa grandes beneficios para a dinastía que goberna este país construído nun gran deserto. A súa riqueza sérvelle, entre outras moitas cousas, para facer "amigos".

A mostra ser a sede do Campionato do Mundo de Futbol que se celebrará no 2022, se os conflitos cos seus países veciños se solucionan para esa data. Hai que lembrar que Arabia Saudita, Exipto, Emiratos Árabes Unidos e Mauritania, entre outros países máis, romperon relacións diplomáticas con este país. O motivo desta ruptura, o apoio financeiro do goberno Qatarí a diferentes organizacións terroristas e o seu apoio a os seus líderes. O goberno qatarí subvencionou as seguintes organizacións terroristas: Hamás, os Irmáns Musulmáns, Al Qaeda na Península Arábiga, os Talibán e a fronte al Nusra.

Qatar é o claro exemplo de democracia, liberdade de expresión e dereitos das mulleres e os traballadores estranxeiros aos que explota segundo denuncian sindicatos internacionais. Todo un modelo do que non se debe facer, aínda que o diñeiro adóitao tapar case todo.

O papel da muller é de submisión ao home. De feito, o artigo 58 establece que é responsabilidade da esposa coidar da casa e obedecer o marido. O código penal non penaliza a violencia doméstica ou a violación marital.

Se falamos da liberdade de expresión é inexistente e cada vez aumentan os controis con novas leis para restrinxilas, máis se cabe. Un caso ilustrativo é o de poeta qatarí Mohammed al Ajami, que foi encarcerado e ao que Amnistía Internacional considerou como preso de conciencia, detido no 2010 e excarcerado hai un ano, polas presións de Amnistía e polo lavado de imaxe que está a realizar de cara ao Mundial de Futbol.

Amnistía Internacional pediu en máis dunha ocasión ao goberno de Qatar que elimine as disposicións legais que criminalizan o dereito á liberdade de expresión, pero con pouco éxito. Igual, as presións internacionais fan un pequeno efecto.

Gustaríame que Xavi se fotografara cunha camiseta polos dereitos das mulleres que en pleno século XXI seguen sendo escravas dos seus maridos. E xa metidos, que denunciase a falta de liberdade de expresión. Serás capaz? Creo que non, pero gustaríame equivocarme.

Xavi debe vivir nesa burbulla dos privilexiados que tamén sabe construír o goberno "democrático qatarí". Cando se cobra un bo diñeiro, adóitase mirar para outro lado. Falar de liberdades cando estás a prestar a túa imaxe a uns individuos que a pasan por baixo da chilaba é realmente inmoral. Mentres estiveches formando parte da selección española durante uns cantos anos, estiveches caladiño e fuches "prudente". 

Xavi,  hai cousas que non se prestan, nin se venden, como a dignidade, a liberdade ou os dereitos, por moito diñeiro que depositen nas contas correntes.

Dicía Ralph Waldo Emerson que "as coherencias parvas son as obsesións das mentes ruíns".

Artigo publicado orixinalmente en catalunyapress.es