Este martes de finais de abril, leo as verdades que dixo ao seu paso por Barcelona o ex Presidente socialista José Luis Rodríguez Zapatero quen, acompañado por Eduardo Madina, xa saben, aquel candidato que lle gañou as primarias en Catalunya a Pedro Sánchez, -como cambian as cousas!-, veu a facer campaña pola agora candidata Susana Díaz, á que parecen terlle escasa estima numerosos membros da executiva do PSC, que para Madrid presumen de ser "neutrais".

Aínda que o bo de Illa, Secretario de Organización dos socialistas cataláns, non comparta este criterio, a min paréceme que o que dixo Zapatero sobre que a estes "exquisitos" dirixentes da rúa Nicaragua non lles gusta a compañeira Susana porque é muller e ademais andaluza, é máis certo que que á Moreneta se lle reza en Montserrat e á Virxe do Rocío a veneran en Ayamonte.

E como o que escribo non é nada novo, para os desmemoriados, lles "colgo" ao final deste pequeno artigo o que escribín e publiquei en este mesmo diario o pasado 15 de marzo que se titulaba "Ao PSC non lle gustan as Marías andaluzas" e que explica sen peros a repentina animosidade de determinados dirixentes sociatas, que non os militantes ou simpatizantes, cara a unha muller que cheira a verde e branco polos catro custados e que como Presidenta de todos os andaluces plantou cara ao independentismo catalán e ao engano económico que se esconde detrás de tanto procés patriótico.

Polo que parece, aos Iceta e compañía iso os incomoda, como tamén os chegou a cabrear non fai moito que Carmen Chacón se puxera de parte de Susana Díaz nestas primarias e aparecese en primeira fila na multitudinaria presentación de "a súa" candidata en Madrid. Digan o que digan, Carmen xa pensaba hai bastante tempo de forma diferente aos que agora xogan a aparecer como neutrais e en Ferraz din unha cousa e aquí, cando conspiran, outra.

Cando Zapatero lles dixo o que é unha verdade tan grande como as pirámides do Cairo replicaron citando a presidencia de José Montilla, a icona andaluza, que cada vez pasean menos e lle fan o menor caso. Iso non vale, e moito menos, dito por xente que debéndolle a súa carreira política a este ex president da Generalitat, non dubidaron en cualificalo de "parvo" cando o PSC perdeu a Generalitat e tiveron que pelexarse por dominar o poder no partido. Por se queda algunha dúbida, queridos lectores, este xornalista escoitoullo a varios dirixentes, suponse tamén que amigos do agora senador. Se quere o Señor Illa relaciónollos en privado.

Así que, menos hipocrisía e máis socialismo, e sobre todo, díganlle a Pedro Sánchez que o que se escribe do seu portavoz catalán na candidatura, no artigo que lles referín, é unha vergoña para el, para o socialismo catalán e mesmo para o PSOE. Ultimísimo documento: unha sentenza xudicial que o deixa no subsolo da ética e dá a razón ao seu ex Xefe da Garda Urbana Alfonso Casal, castigando durísimamente a caixa pública do Concello de Viladecans cunha indemnización por danos incontestables, uns intereses de demora máis que xustos. E, o que xa é o colmo de todos os despropósitos, ata á aseguradora que contrata o municipio a exime de pagar a póliza contratada porque a neglixencia e a mala fe están exentas de cobertura. Unha xoia a criatura o inefable Carlitos! Pobre Pedro Sánchez, vaia paxaro buscachez en Catalunya para gañar as primarias!

Ao que iamos: Zapatero ten mais razón que un santo. E creo que fixo ben en chamar ás cousas polo seu nome na súa estancia catalana, e espero e desexo que Eduardo Madina e el consigan, como tamén o tentou Carmen Chacón, que unha muller, por primeira vez na historia centenaria do PSOE, sexa a primeira secretaria xeral do partido que fundou o ferrolán Pablo Iglesias Posse, porque xa toca que as marías andaluzas, as galegas ou as estremeñas tamén poidan ser dirixentes dun partido que se di de esquerdas e quere gañar as eleccións nas que todos votamos, ata Dona Pura que ten 92 anos e facía unhas luras con arroz insuperables.