O caso Pretoria vai deixar enriba da mesa a revelación dunha certeza dunha sospeita case eterna: En Catalunya converxentes e socialistas facían negocios xuntos e en santa harmonía, mentres uns gobernaban na Generalitat e os outros nos principais Concellos.

Ou sexa, que a tan manoseada sociovergència non era só unha sospeita, senón unha seita secreta na que a única ideoloxía era o diñeiro devido de comisións non do 3 senón do catro por cento.

Maciá Alavedra cantouno bastante claro e na Audiencia Nacional: Señora Fiscal, eu facía negocios coa axuda do Conseller socialista Toni Castells, un home do sector de negocios do PSC, que como Narcís Serra, nadaba nas alturas económicas en busca do beneficio propio.

Ao final, o das cen moi ilustres familias catalás, --emparentadas unhas coas outras, repartíndose o poder político, e por tanto, o económico, nunha Catalunya á que un día se atribuíu a categoría de paraíso español-- resultou ser unha verdade como un templo, para desgraza de todos os que pagamos impostos nela.

É triste ver como un octoxenario, que o foi todo na Convergència de Pujol, recoñece por primeira vez que "comisionou" co seu inseparable Prenafeta, o padriño empresarial de Artur Mas, para así evitar á súa idade dar cos seus ósos nacionalistas no cárcere.

Pero, por outra banda, a súa cada vez máis minguada lucidez aínda lle permitiu contarnos que Castells, o todopoderoso gurú das finanzas no Goberno Montilla, era o seu colega de trasnadas en compañía dos tamén sociatas o alcalde Bartu Muñoz e o máis listo de todos, Luís Garcia "Luigi", primeiro uxetista, daquela sociata e finalmente conseguidor a gran escala con gran ascendencia entre os concelleiros socialistas da área Metropolitana de Barcelona.

A min en toda esta historia só me queda unha dúbida: por que a investigación de Baltasar Garzón se detivo en Hospitalet e non pasou de aí cando ás empresas inculpadas se lle recoñecen obras noutros sobresalientes municipios como Viladecans, por onde case todos vimos pasear a Luigi con demasiada frecuencia? Que tivo que ver nesa historia secreta o entón Ministro do Interior Alfredo Pérez Rubalcaba?

Algún día o saberemos; de momento confórmome con que dos segredos mellor gardados da política catalá coñecera o público recoñecemento por parte dun dos seus máis notables artífices: A sociovergència existe e con ela a trama para corromper de converxentes e socialistas.

Díxoo Maciá Alavedra.......palabra de Deus.