Que tempos aqueles! nos que cada vez que aparecía Alfonso Guerra pola rúa Nicaragua, os dirixentes do PSC perdían a compostura para "saír na foto" e, de paso, rirlle todas as grazas ao dirixente sevillano. Eran días de viño e rosas nos que non importaba que o dúo do clan da tortilla gañase eleccións por un tubo para o PSOE pero, sobre todo, arrastrase o voto das Marías andaluzas que estaban namoradas do seu Felipe, e que en Catalunya eran lexión.

Era o PSC das "dúas almas", como sempre venderon os seus dirixentes, sen recoñecer que nese partido uns se dedicaban ao "sector negocios" e outros ás pelexas por dominar o aparello, sobre todo nas zonas de forte inmigración situadas como todos sabemos no chamado Cinto Vermello de Barcelona.

Pasaron os anos e daquel PSC forte e con poder non queda case nada. A Alfonso Guerra colléuselle teima cando triturou o último Estatut ao seu paso pola Comisión que presidía no Congreso, presumindo xocosamente da súa fazaña, e a Felipe míraselle agora con desdén porque o consideran un estorbo para os intereses dalgúns que queren seguir de alcaldes ata a xubilación, que xa queda pouco. O certo é que o Sanedrín que rodea a Iceta decidiu poñerlle a proa á candidata Susana, e nada do que diga esta socialista andaluza os convence nin os ilusiona. Pedro ten que gañar cos nosos votos! e salvo moi coñecidas excepcións, é a consigna secreta que se transmiten os icetistas os uns ás outras.

Non é non, Dona Susana, parecen dicirlle os moitos que están a traballar para que Pedro Sánchez volva a Ferraz coa axuda do PSC de Catalunya. O seu aspecto de ama de casa e o seu acento anadaluz non lles gusta o máis mínimo, quizais porque o intelecto de elite de esquerdas vida a menos lles di que a Presidenta de todos os andaluces vai meter en cintura, como xa fixo coa formación da xestora. Téñenlle medo e sobre todo saben que as Marías andaluzas de Catalunya, que xa non lles votan desde hai tempo, se cadra, esta muller pódeas de novo convencer de que a ela si a poden votar nunhas eleccións xerais, porque ela si é das súas.

Polo demais, como vivo en Vilacarlitos --antes Viladecans-- cada vez que leo que Carlitos Ruiz, o alcalde, vai ser o "dinamizador" da candidatura de Sánchez --porque o seu amigo Iceta non pode aparecer como tal e pediulle que dea a cara por el--, asómbrome, xa que quen está sendo investigado por un Xuíz e a Garda Civil é a cabeza pensante do "non é non" catalán, manda huevos trilleros! E se lle estala ao alcalde, por exemplo, o escándalo Inipro en plenas primarias? E fíxome nese asunto, que é de dominio público, por non falar doutros turbios manexos que se están fermentando actualmente.

Como xa comprenderían Vds. este xornalista cre firmemente que os dirixentes do PSC lles mentiron como bellacos aos seus compañeiros do PSOE sobre "a súa cacareada neutralidade" neste proceso de primarias. E o que é peor: antes de que Susana Díaz se presente oficialmente como candidata, xa están a traballar na súa contra. Non poden evitalo.

Historicamente sempre votaron ao candidato perdedor, e logo, como pasou coa crise da Xestora, desandan o camiño andado e tratan de arranxar o desaguisado que eles mesmos crean. Así que, queridos votantes socialistas, non se me deixen camelar polas aparencias: Se Vds. queren saber quen vai ser o próximo secretario xeral do PSOE --que será unha secretaria xeral-- fíxense nos votos de Catalunya: O candidato que gañe no Principat non será o que elixan o resto dos socialistas españois.

Síntoo por Joan Ferran, ao que teño especial aprecio, pero esta vez púidolle o seu "forofismo nicaragüense". Eu, como estou casado cunha xornalista andaluza, non teño ningunha dúbida: Gañará unha muller. Gañará unha andaluza. Gañará Susana Díaz, aínda que sexa cun só voto de diferenza. E Pedro Sánchez levará consigo a Miquel Iceta a facer footing que, coma a min, faille boa falta, para que, cando se presente como candidato á Alcaldía de Barcelona, soborde saúde polos catro puntos cardinais. Claro que antes falta saber se a "inestable" Núria Parlon segue firme no seu propósito de ser a lideresa socialista para a Generalitat, que esa é outra.