A Gemma Montull entendéuselle todo

E foi tan clara a filla de Montull no Día da muller traballadora, que entendo o inmenso cabreo que colleu o 'letrado 'star da bussines class catalá', Cristóbal Martell, cando non puido repreguntarlle e tentou presionar ao Tribunal, para que no aire non quedase a sensación de que o Fiscal acababa de gañar o xuízo, cando esta causa do saqueo do Palau non fixo máis que comezar.

Non sei a Vds., pero a este cronista, polo que puiden escoitar, quedoulle a sensación de que vivimos nos biosbardos neste país chamado Catalunya, onde "uns patriotas" fixeron o que lles deu a gana, á conta de todos nós, mentíndonos descaradamente, fabricando facturas falsas, enganando a Facenda e sobre todo adxudicando obras públicas a empresas cómplices que lles reportaban comisións millonarias que logo se repartían xenerosamente entre partidos e personaxes. Todo iso, ata hoxe, presuntamente.

De momento, xa escoitamos que Ferrovial pagou, que Converxencia cobrou, que Óscar representaba ao seu partido neste negocio, que Montull pai era a man dereita de Felix Millet e que este era o que facía e desfacía ao seu antollo mentres a Señora Carulla se comportaba como unha muller obxecto e non se decataba de nada ou facía o parvo. Cousas do Avecrem chup chup.

'Il capo Millet', de momento, non deu nomes porque "ten mala memoria" e a idade non perdoa. Foron demasiados anos de instrución, oito nada menos, o cal non me estraña con Xuíces como Juli Solaz, que se tirou un par deles evitando que o anterior presidente do Palau, Joan Llinares, lle contase en vivo e en directo o que significaban os documentos que lle enviaba e que deixaban á claras o que estaba a pasar.

Ata o Consello do Poder Xudicial --Deus lle perdoe-- o tivo que amparar ante os compañeiros que protestaron porque non entendían "a velocidade de cruceiro achatarrado" que lle imprimía á instrución a súa Señoría.

Logo, véndoo nunha lista publicada de xuíces pola independencia e sestear nunha sala da Audiencia machucando a inocentes, un dáse conta do mal que está a Xustiza e como algúns se gañaron merecidamente a fama de vagos que teñen. Forte cos débiles e débil cos poderosos, eh Xuíz?

Mais non perdamos o oremus, porque isto non fixo máis que comezar e vai para longo. Seguramente escoitaremos a algún arrepentido máis, porque o cárcere é moi duro e as penas que se piden moi importantes. Non sei o que fará Ferrovial a partir de agora para limpar a súa imaxe. Un pensa no papel de avogado do Diaño, que debería detallar en Sala as obras das que se beneficiou e o nome dos políticos que lle esixiron a peaxe corrupta.

Só así poderá volver concursar por unha obra pública, xa que, de ser condenado, terá que irse de España a construír en repúblicas bananeras, onde gobernos monicreques como os que tivemos aquí mentres mandou Convergència, lles permitan o que agora se xulga en Barcelona. Eles saberán.

E outra cousa máis. Pensa tragar Esquerra Republicana toda esta merda do Palau coma se non pasase nada, ou esperará a que os fillos de Jordi Pujol nos conten o do dividendo dos seus negocios da familia --a recado nos paraísos fiscais-- para quitar de encima a tan incómoda compañía?

E con semellantes compañeiros de viaxe queren Vds. chegar a Itaca?