O desquite de Iglesias, a súa noiva e Monedero

Carmen P. Flores

MonteroIglesiasMonedero

Irene Montero, Pablo Iglesias, Rafael Mayoral, Juan Carlos Monedero e Diego Cañamero


Din que, en política, nunca se debe deixar malferido un inimigo, senón que hai que rematalo. Pero claro, iso dio xente dos partidos "tradicionais", é dicir, os da caste, como lle gusta chamalos a Pablo Iglesias. Pero ao final, como os dirixentes de Podemos non son extraterrestres, senón humanos con defectos, fan o mesmo. Non hai que esquecer as orixes bolivarianas do coletas, Monedero e, en definitiva, do grupo fundacional de Podemos, ao que algúns chaman "os cinco de Vistalegre".


Tamén serviría os cinco da Complutense xa que todos foron ou seguen sendo profesores desta universidade. O único do quinteto que se "marchou" para dicir libremente o que pensa é Luís Alegre, amigo de Iglesias, pero, nos últimos tempos, máis próximo ás teses de Errejón, ideólogo ata fai poucas datas da formación morada.


Pola súa tradición comunista, Iglesias non está disposto a perdoar a Iñigo Errejón que ousou plantarlle cara presentándose como alternativa á súa candidatura. Os resultados favorables e os palmeiros que ten ao seu lado non van deixar pensar a Pablo Iglesias no que lle convén ao partido, a unidade que piden as bases e a imaxe autoritaria que pode quedar del se, como se comenta, se "cepilla" a Errejón como portavoz para substituílo pola súa noiva, Irene Montero, coñecida nos ambientes parlamentarios como "a histérica". Dicía Octavio Paz que, "a ditadura, sexa dun home ou dun partido, desemboca nas dúas formas predilectas da esquizofrenia: o monólogo e o mausoleo".


Iñigo Errejón, persoa moderada, coas ideas moi claras, foi a outra parte do partido e que soubo equilibralo con intelixencia, coñecemento e temperanza. En cambio, Iglesias é a demagoxia personificada, iso si, de verbo fácil e dominio da escena como ningún, aínda que para convencer ao auditorio teña que contar mentiras as veces que faga falta.


O líder morado critica á caste política pola súa pouca transparencia, os amigos e familiares que colocan pero non se corta un pelo en practicar o mesmo. Primeiro, a Tania Sánchez e agora a Irene Montero. Como se lle chama a iso? "É improcedente falar de reforma sen facer referencia á forma".


Estes días de tensión interna e máis dun utilizando os medios de comunicación para enviar recados, van poñer de manifesto o desquite dos pablistas sobre de Errejón e os seus seguidores. A xustificación do corte de "cabezas" aos perdedores xa a teñen prevista. Aínda que digan o contrario, Monedero e o propio Iglesias practican aquilo de "non se fai unha revolución con luvas de seda", como dicía Stalin.


Antes do congreso afirmaba noutro artigo que, independentemente do resultado do congreso de Vistalegre II, xa nada será igual na formación morada que naceu da ilusión e a esperanza do cambio dunha boa parte da cidadanía e que o éxito se lle atragantou. E de que maneira! 

Sen comentarios

Escribe o teu comentario




He leído y acepto la política de privacidad

No está permitido verter comentarios contrarios a la ley o injuriantes. Nos reservamos el derecho a eliminar los comentarios que consideremos fuera de tema.

Máis opinión
Opinadores

Galiciapress
Praza da Quintana, 3; 15704 Santiago de Compostela
Tlf (34)678803735

redaccion@galiciapress.es o direccion@galiciapress.es
RESERVADOS TODOS OS DEREITOS. EDITADO POR POMBA PRESS,S.L.
Aviso legal - Política de Cookies - Política de Privacidade - Configuración de cookies - Consello editorial - Publicidade
Powered by Bigpress
CLABE