Luís Tosar: "O narcotráfico deixou en Galicia cosas costumistas e graciosas, pero tamén un rastro de desgraza

O director Paco Praza dirixe 'Quen a ferro mata', un 'thriller' sobre o narcotráfico en Galicia que se estrea este venres, 30 de agosto, e co que o cineasta recoñece que, "dependendo do punto de vista que se adopte, pódese chegar a empatizar cun capo dos narcos".

Tosar, nun fotograma de 'Quen a ferro mata'

"O que me interesa desta película é que o bo fai cousas terribles e o malo é moi fráxil: ao final, ninguén é tan bo nin tan malo. Depende do punto de vista que adoptes, podes empatizar cun capo narco e desexar que a un enfermeiro que é un anxo da garda sáianlle mal os seus plans", sinalou nunha entrevista con Europa Press o director.

Praza deixa por un momento o cinema de terror para rodar un 'thriller' con estrutura de "traxedia grega", no que a familia ocupa un lugar central. "En realidade fala de conflitos persoais, non tan afastados dunha traxedia de Sófocles ou do Rey Lear e mesmo elementos do fátum lorquiano, con ese destino tráxico que está por encima da vontade dos que interveñen", sinalou.

Na cinta, Luís Tosar dá vida ao enfermeiro Mario, que está a piques de ser pai xunto á súa muller Julia (María Vázquez). A chegada ao centro no que traballa do xefe do clan dos Padín, cunha enfermidade dexenerativa, dará un envorco á súa vida.

Tosar recoñeceu que o mundo dos 'narcos' ofrece "un material interminable" para a ficción, porque "hai moitos ángulos desde os que mirar". "Foron décadas de azoute no caso de Galicia, que nalgúns casos deu cousas costumistas e graciosas, pero tamén deixou un rastro de desgraza moi potente", sinalou o actor, quen con todo cre que 'Quen a ferro mata' "foxe da glamourización" deste mundo.

O "ATRACTIVO" DA DELINCUENCIA
Con todo, Praza apuntou ao "atractivo" que poden chegar a desprender os delincuentes e "os que viven fóra da norma". "Cando es pequeno e xogas, todo o mundo quere ser ladrón, ninguén xoga a poñer multas de tráfico no patio do colexio. Desde Adán e Eva gústanos romper os tabús e todos sentimos o estímulo do prohibido", engadiu.

A pesar de que na película a violencia recae principalmente en personaxes masculinos, o director rexeita que "a violencia sexa patrimonio dun xénero ou doutro". "Sempre se atribúe aos homes valores como a enerxía e ás mulleres a sensibilidade, pero iso son patrañas. É un erro catalogar a violencia vinculada a un xénero", sinalou.

A VINGANZA COMO "UNHA ENFERMIDADE"
Preguntados sobre se cren no 'ollo por ollo', ambos rexeitan esa posibilidade que "leva a destruírse a un mesmo". "Cando odias a alguén é unha boa oportunidade para autoanalizarte: a persoa que é homófoba, por exemplo, en realidade tería que pensar por que sente agredido por iso", incidiu.

Tosar, pola súa banda, non entende "este ansia do ser humano de compensar a balanza, que chega a ser absurdo". "Se alguén che fodeu por unha razón, pois xa está, tentas recuperar a túa vida e facelo o mellor posible. Pola contra, a vinganza convértese nunha enfermidade", concluíu.