Mentres Torra viaxa por Norteamerica a conta dos cataláns en busca da internacionalización desexada para "o seu procés", os seus inimigos internos aseguran ás voces autorizadas de sempre que o mellor para Catalunya e España é que o President estea lonxe, para que así os seus poidan negociar sen trabas e baixo a mesa os golosos Presupostos que lles ofrece o socialista Sánchez sen quedar demasiado tocados na súa imaxe de patriotas de tomo e lombo.

É tan vergoñoso todo que só o cabreo que levan encima os socialistas silentes que ven vir as consecuencias electorais de tanto amor sanchista por os indepes, sácanos do sopor de tanto monotema un día si e outro tamén. Menos mal que o Supremo nos vai a espertar a final de mes de tanta rutina para situarnos onde parece ser que estamos realmente, aínda que xa o esqueceramos. Ou sexa: no medio dun volcán que ameaza con erupcionar arrastrando ao seu paso convivencia e estabilidade económica dunha soa tacada.

E se nós non imos polo mellor camiño, os grandes de Europa non teñen mellor aspecto. A Inglaterra vai partir pola metade o seu rexeitamento ao Brexit. Francia, que padece a revolución dos chalecos amarelos, enfila unha crise institucional moi grave. En Italia o supremacismo neofascista do seu actual goberno escandaliza xa aos demócratas de medio mundo porque, que se saiba, é o enterrador oficial do cemiterio do Mediterráneo. E o resto das nacións que compoñen a Unión Europea? Pois mal, moi mal, grazas... porque o auxe dos gobernos antieuropeos e a riada de ultras que ocupan as rúas das súas cidades queren facer desaparecer das nosas vidas as ideas liberais que herdamos dos Pais fundadores e que nos mantiveron en paz tras unha post-guerra angustiosa.

O 2019 camiñou apenas a súa primeira quincena, e o que se albisca na paisaxe común é un novo goberno en Andalucía, ao que os seus adversarios políticos non lles vai a conceder nin un só día de tregua porque a presenza de Vox ha meneado as conciencias e espertado en moita xente a intolerancia e os peores desexos dun frentismo irreconciliable que non nos levará seguramente a nada bo. En principio, o dato é desalentador. Tomar posesión dun Goberno mentres o Parlamento está rodeado de xente dunha soa ideoloxía protestando, non é a mellor maneira de dicir ao mundo mundial que temos unha democracia asentada e tolerante.

Un, que está nas antípodas da ideoloxía da ultradereita, non comparte a idea de que algúns señores da esquerda freten autobuses para convocar unha protesta desta natureza, porque soa máis a movida interesada que a pureza ideolóxica nada da indignación popular Pero, como nesta fase da nosa historia estamos todos un tanto exasperados, tomarémonos a noticia co mesmo entusiasmo con que recibimos as xenialidades que xera a intervención do President Torra na súa viaxe patriótico á patria de Trump para falar mal de España e dos españois, que segundo o seu parecer supremacista, somos todos uns franquistas e uns opresores de Catalunya.

Malos tempos para Lírica que dirían os meus paisanos vigueses de Golpes Baixos. Por certo, Coppini, Canto botamos moitos de menos a túa voz!