O galego Denis Suárez e a fuga de cerebros

O xogador galego non ten oportunidades no Barça de Valverde e valora abandonar a cidade condal o próximo xaneiro.

Denis Suárez nun partido ante o Celta

A fuga de cerebros é unha dos principais males de hoxe en día na nosa terra: os novos talentos que abandonan a comunidade despois de formarse e malgastan o seu talento lonxe de Galicia. O fútbol non é alleo a esta tendencia, cuxo máximo expoñente é o salcedense Denis Suárez, un xogador cuxa calidade está fóra de toda dubida pero que a día de hoxe non goza de oportunidades para demostrar todo o seu potencial nun FC Barcelona que, aínda que fala o mesmo idioma de Denis, non ten sitio no seu once para o novo futbolista, que ve desde o banco como as súas opcións de triunfar no Camp Nou consómense ao mesmo ritmo que a súa paciencia.

POUCAS OPORTUNIDADES

Denis marchouse moi nova de Galicia para cumprir o seu soño de ser futbolista. Sendo un xuvenil, aínda que alternaba co equipo B, o centrocampista marchouse á canteira do Manchester City, que por aquel entón poñía as primeiras pedras do agora faraónico proxecto do xeque Ao Nahyan. Na escola citizen dura dúas tempadas, ata que o Barça bótalle o lazo. Despois de comandar unha campaña histórica do filial blaugrana de Eusebio, que termina a liga en terceira posición, os 7 goles e 11 asistencias de Denis sitúano nas listas de media liga.

Dúas cesións a Sevilla e Vilarreal, cun titulo de Europa League polo medio cos andaluces, regresa a Barcelona para ser o substituto de Iniesta. Con todo, e tras dúas tempadas nas que conquistou unha Liga, dúas Copas do Rey e dous Supercopas, Denis segue vendo aos seus compañeiros desde a banqueta ou, no peor dos casos pero cada vez máis frecuente, desde a bancada. Aínda que Inesta xa non estea no campo e o de Salceda de Caselas sexa o xogador máis pareceu ao manchego de todo o persoal, por moito que algúns se empeñen en poñer a Coutinho, Arthur ou Rafinha como herdeiros do de Fuentealbilla.

Denis Suárez é elegante, técnico, con visión de xogo e un bo disparo, aínda que non se prodiga en goles. A súa mellor virtude é ser asociativo, e en Messi ten ao seu mellor aliado. A química entre o rosarino e o galego quedou patente desde os primeiros amigables nos que coincidiron, onde o un buscaba ao outro e sempre conectaban con precisión e harmonía. Con todo, desde a súa chegada a súa presenza no xogo foi de máis a menos. Dos 26 partidos que xogou con Luís Enrique (1.788 minutos), pasou aos 18 (1.130 minutos) da tempada pasada con Valverde, uns números que frean en seco a proxección dun raparigo con 24 primaveras.

NOIVAS EN ESPAÑA E FÓRA

Este curso nin sequera debutou en Liga, en parte por unha lesión que sufriu no verán e tívolle no dique seco practicamente ata outubro. Só 90 minutos ante a Cultural Leonesa figuran na súa ficha este curso. A falta de protagonismo leva ao mozo centrocampista a exporse a súa marcha do Barça, algo que xa lle roldou a cabeza os últimos veráns. O Napoles e o Milan xa preguntaron por el no pasado, sendo o galego o que declinou as propostas. A Premier sempre tivo a vista posta nel, e tanto o Tottenham de Pochettino como o Arsenal de Emery mantéñense á espera do que dedica o mediapunta. Os últimos en sumarse á poxa son o Valencia, o Sevilla e o Betis, tres equipos cuxa proposta futbolística vai na liña do estilo de Denis, pero o Barça é remiso a reforzar a rivais en xaneiro. Tamén o Celta ten opcións de reforzarse co galego, que non vería con malos ollos regresar a que foi a súa casa, aínda que a operación antóllase complicada e a entidade olívica só contemplaría a cesión.

Denis é fútbol, e o fútbol de Denis se marchita con el no banco. Só un xiro dos acontecementos evitaría que o galego decidise quedar no Camp Nou ata final de curso. Talento ten, e dabondo, para triunfar coa zamarra blaugrana. Pero, como todas as promesas, Denis Suárez só necesita unha oportunidade. Se non é en Barcelona, buscaraa noutra parte para triunfar nisto do balompé. E o Barça vivirá a súa particular fuga de cerebros.