"A afiliación de Vox en Galicia creceu moito"

De ser ignorado, Vox pasou a ser un actor relevante na política estatal. E en Galicia? Entrevistamos a Pablo Cancio, de Vox Coruña, sobre a situación do partido na comunidade. O "sambenito" de ultradereita, a supresión das autonomías e os plans para as eleccións locais son algúns dos puntos desta conversación. 

Pablo Cancio

De súpeto, os medios de comunicación estatal empezaron a prestarlle moita atención a Vox, tras o acto de Vistalegre. Que supuxo ese acto para Vox? Por que cree prodúcese este súbito interese?

O acto de Vistalegre supuxo sen dúbida un punto de inflexión. Pódese dicir que era unha sorte de proba de lume para comprobar que o crecemento de VOX non era unha mera ilusión. Na provincia de Coruña, por exemplo, desde o día 7 de outubro, que tivo lugar o acto de Vistalegre, ata hoxe, día 20, máis de 40 persoas novas afiliáronse ao partido. Está claro que os españois están fartos de tanta corrupción, de tanta corrección política e de tanta covardía na clase dirixente á hora de afrontar desafíos tan importantes como o do golpismo secesionista, entre outros. Por iso buscan unha alternativa que fale con claridade meridiana, sen medo a dicir as verdades do barqueiro, por incómodas que poidan ser e disposta a actuar en consecuencia e de maneira coherente co que defende.

Imaxínese que ten diante a un votante tradicional de dereitas. Como lle explicaría a diferenza que hai entre votar a Vox con respecto a votar a outras opcións máis asentadas, como PPdeG ou C's?

Por onde empezar! Son tantas as diferenzas entre o Partido Popular ou Cidadáns e nós...

Pois polas diferenzas co PP ...

O Partido Popular traizou todo aquilo polo que lle escolleu o seu electorado no 2011, xa non só mantendo toda a lexislación ideolóxica da esquerda, tanto en materia de ideoloxía de xénero, aborto, defensa da Familia como célula básica da sociedade, memoria histórica ou liberdade educativa, senón asumindo para si boa parte do discurso progresista. Tamén en cuestións económicas e impositivas apreciouse un xiro á esquerda. Nada máis chegar ao poder comezou unha subida impositiva que superou mesmo a que pedía da mismísima Esquerda Unida. O PP a día de hoxe é indistinguible de calquera partido socialdemócrata europeo.

E Cidadáns?

E que dicir de Cidadáns, que un día afirma unha cousa, e ao seguinte a contraria, segundo sopre o vento das enquisas? Tanto poden defender a supresión da figura da cadea perpetua, como defendela cando algún suceso traumático sacode á sociedade. Non nos parece serio. É outro partido progresista máis no moral, como o resto, e quizá lixeiramente máis liberal que o PP en cuestións económicas. Pero non o considero un partido de dereitas clásico, en absoluto. Programáticamente, aínda que poida ter algunha proposta sensata, non está disposto a abordar de cheo cales son os problemas máis graves de España, desde o demográfico, o separatista, ou a insostenibilidad financeira que supón ter un Estado tan hipertrofiado como o actual. Ademais, e esta é unha cuestión fundamental para entender o papel de Cidadáns, é un partido de corte mundialista. Albert Rivera ou Luís Garicano pronunciáronse sobre este tema, dicindo o primeiro que soña cos Estados Unidos de Europa, e o segundo que el non é soberanista, senón que desexa fusionar a soberanía nacional na Unión. Parece que non hai asunto que pretendan resolver doutra maneira que non sexa mediante a cesión de soberanía ás institucións comunitarias.

Cando empezou Vox a funcionar en Galicia?

Ben, VOX en Galicia leva existindo desde o principio, aínda que por diversas circunstancias, o partido quedou descabezado tras as últimas eleccións, e houbo que “empezar de cero”, por dicilo dalgún modo.

Cal é a súa implantación o autonomía nestes momentos?

Actualmente, VOX só ten estrutura orgánica na provincia de Coruña, pasando xa dos 140 afiliados. Pero a semana pasada estivemos coa nosa Vicesecretaria Nacional de Implantación Territorial nas provincias de Pontevedra e Ourense para empezar a dar pasos para conformar equipos tamén nesas dúas provincias nos próximos meses. A afiliación alí tamén creceu moito e seguro que pronto a estrutura será moito máis sólida.

Militantes de Vox Coruña no acto de Vistalegre

 Cales son os plans electorais de Vox para as eleccións locais en Galicia. Presentará listas nalgunhas cidades? 

A intención é presentarnos nos municipios onde logremos conformar unha lista de candidatos que estimemos solventes. É un debate que estamos a ter no seo do partido, pero a intención é esa.

Non son poucos entre os que agora debaten sobre Vox que vinculan este partido político coa "ultradereita". Están molestos con esta etiqueta? No seu caso, de onde cren que provén? É interesada?

Sen ningunha dúbida, é unha etiqueta interesada. Evidentemente, moitas das proclamas e propostas de VOX resultan incómodas para o poder establecido e para todos os partidos e lobbies que lograron un poder desmesurado, e é por iso que os grandes medios, tanto públicos como privados, tratan de manchar a imaxe do partido, catalogándoo como o que non é, só buscando a estigmatización a priori, para xerar medo ou desconfianza cara á única alternativa que se sae do taboleiro do consenso autonomista, socialdemócrata e da axenda progresista e globalista.

Nós tentamos non perder o tempo con estas cousas, porque con independencia do que fagamos, o sambenito vánnolo a colgar igual. Con todo, cando hai quen insiste en entrar nestes debates pueriis, eu sempre tento facer a seguinte reflexión. A extrema dereita, ou a ultradereita, como queira chamarse, sempre foi socialista, anticapitalista, e aspiraba a que todo fose planificado polo Estado (dicía Mussolini aquilo de “Todo dentro do Estado; nada fose do Estado”). Como vai ser de ultradereita entón un partido que aspira a reducir o peso e papel do Estado, que quere recortar o enorme gasto político improductivo xerado polo clientelismo político, ou limitar o poder dos partidos para dar maior vigorosidad e protagonismo á sociedade civil e a persoa. Un partido que defende esas premisas, ou a economía de libre mercado, os dereitos de propiedade privada ben asentados, unhas políticas migratorias responsables, ou a liberdade educativa, entre outras, non pode ser de ningún xeito de extrema dereita. En todo caso será de extrema sensatez e de extrema necesidade!

Uno dos puntos nos que fai énfases Vox en centralizar a administración, eliminando as autonomías. Con todo, o armazón autonómico forma parte da propia Constitución Española. Ata que punto cren que a cidadanía culpa á descentralización dos actuais problemas de España? 

Aquí quería espallarme un pouco máis, porque creo que é un tema máis complexo do que poida parecer. En realidade, non é certo que VOX pretenda a centralización administrativa de España. Proponse un Estado centralizado politicamente, cun único Goberno, e un único Parlamento. E a pesar de ser verdade que se aspira á eliminación das Comunidades Autónomas, VOX defende unha descentralización administrativa mesmo maior que a existente actualmente, de base municipal e provincial, de forma que teñan unhas competencias e recursos maiores. O Estado Autonómico converteuse nunha fonte inesgotable de problemas e conflitos, de desigualdade dos dereitos dos cidadáns e de ataques á unidade nacional.

Dixéronos que co Estado Autonómico lograríase achegar a administración ao cidadán. Pero claro, en realidade, as Comunidades Autónomas han terminado funcionando de maneira tremendamente centralista nos seus territorios. Se a proximidade ao cidadán era un dos obxectivos de ter un Estado descentralizado, que entidade máis próxima aos nosos problemas do día a día que o Concello.

Ademais, o Estado das Autonomías supuxo que se disparou o gasto público ata niveis desatinados, multiplicando a complexidade administrativa e xerando un atroz clientelismo político, creado ao redor das preto de catro mil entidades públicas existentes hoxe (axencias, observatorios, consorcios, institutos…). E en lugar de recortar nese gasto político improductivo, recortouse en infraestruturas, en Defensa, en I+D… Iso en boa parte explica o enorme esforzo fiscal que soportan os cidadáns españois, e fundamentalmente a moi castigada clase media, que traballa seis meses ao ano para manter un Estado mastodóntico, excesivamente intrusivo, e moi ineficiente. Por suposto, os partidos establecidos non queren renunciar a toda a andrómena, porque constitúe unha gran bolsa de votantes cativos.

As Comunidades Autónomas xeraron enormes diferenzas de dereitos entre os cidadáns, de maneira que sendo españois, non teñamos, por exemplo, os mesmos servizos na carteira sanitaria nunha Comunidade Autónoma que noutra, e que se nos trate como “desprazados”. É unha verdadeira tolemia. Tamén provocou que se dificultou enormemente, con determinado tipo de regulación, o exercicio do dereito á liberdade de circulación dos españois, que ven discriminados á hora de poder ter un posto de traballo na Administración Pública en determinadas rexións, e deteriorou de maneira moi significativa a unidade do mercado interior.

Ademais, nun principio creuse que o sistema autonómico, o autogoberno e a transferencia de competencias, implicaría unha maior igualdade na repartición de investimentos públicos e privados. Con todo ocorreu o contrario. O peso político e electoral de determinadas Comunidades, incluíndo a chantaxe ao que someten os partidos nacionalistas aos sucesivos gobernos de España, provoca que a repartición de fondos públicos termine resultando asimétrico, irracional e prexudicial ou beneficioso para segundo que Comunidades. En canto aos investimentos privados, ao ter que competir politicamente entre si todas as Comunidades Autónomas coas súas propias institucións e representantes por estas, sempre terminan gañando as mesmas. Nas últimas décadas podemos ver indicios dunha polarización entre Comunidades que reciben a maior parte dos investimentos privados e outras que teñen que contentarse con migallas. O proceso que levou hai décadas a que o investimento proveniente da industria do automóbil crease plantas, riqueza e postos de traballo en cidades de todo o país, posiblemente fose imposible hoxe en día, dada a concentración destes investimentos naquelas rexións con máis capacidade. Isto incrementa indubidablemente a desigualdade de oportunidades para o desenvolvemento das distintas provincias. É o clásico devandito de “os ricos cada vez máis ricos e os pobres cada vez máis pobres” aplicado ás provincias.

E o punto que me preocupa máis. O Estado Autonómico volveuse politicamente inmanejable. Vendérallenos que era unha fórmula óptima para satisfacer aos nacionalistas vascos e cataláns. Con todo, a medida que se foron cedendo competencias (chegando a límites dubidosamente compatibles coa Constitución), o ton victimista e a deslealdade nacionalista han ido tamén aumentando, ata chegar ao momento en que nos atopamos, en boa parte porque PP e PSOE pasáronse corenta anos mercadeando coa unidade de España e de conchaveo cos votos dos seus electores, pactando ambos de maneira reiterada cos separatistas vascos e cataláns. Iso constitúe unha deslealdade intolerable e coa que hai que terminar. Calquera que sexa o sistema de organización territorial dun país, non pode poñer en risco a integridade territorial da Nación, ou que deste infíranse privilexios ou diferenzas de dereitos. Queremos unha España de cidadáns libres e iguais en dereitos e obrigacións.

En todo caso, somos conscientes de que é un obxectivo complicado, pois necesita dunha reforma agravada da Constitución. Iso si, mentres tanto, hai cousas que se poden ir facendo sen que haxa que abordar unha reforma constitucional. Por exemplo, recuperar para o Estado central as competencias en materia de Educación, de Sanidade, de Xustiza ou de Interior. E entendemos que iso si que é absolutamente urxente.

O CIS estimou que VOX lograría un escano no Congreso, contabilizando a súa intención directa de voto. Outras enquisas de medios de comunicación estiman máis do 3% dos votos en Madrid. Son datos que nunca antes se viran. A que cre que se debe? A que a crise catalá segue sen resolverse?

É posible que o problema separatista e o feito de que sexamos o único partido que se enfronta a el con determinación supoña un incremento dos apoios. En todo caso, nós esperamos que se obteña máis dun escano, tanto na Comunidad de Madrid, como nas Congreso. Se facemos un bo traballo de aquí ás próximas eleccións, non me cabe dúbida de que así será. Como lle dicía ao principio, son moitos cidadáns os que están cansados de gobernantes que lles fallaron, e comprobaron que todo o que lle dicían en período electoral era pura retórica baleira. Agora teñen unha alternativa que ofrece cousas que ningún outro partido expuxéralle antes, e cunha claridade que moitos españois botaban en falta. A nós enténdellenos perfectamente, e creo que a xente premia esa claridade e esa certidumbre de que non imos cambiar dun día para outra nosa postura porque as enquisas digan unha cousa ou outra. Movémonos por conviccións, segundo o que cremos que é mellor para España e os españois, con independencia de que esas conviccións poidan ser máis ou menos impopulares.