​Por que non contamos a verdade?

A momentánea perda de maioría no Parlament de Catalunya, puxo encima da mesa da política novas posibilidades de pactos partidarios. Onte foi posible o insospeitado entre Esquerra e PSC que xa se practicou con fruición en tempos do Tripartito, cando Iniciativa e Esquerda Unida aínda eran alguén no plasma do Poder e os podemitas de Pablo Igrexas non lles comían a orella aos herdeiros do Guti i Lopez Raimundo.

Vivimos tempos electorais no Paraíso do Procés? Haberá moción de censura como quere o entusiasta Casado?

Sinceramente, non nolo parece, salvo que a Puigdemont se lle vaia definitivamente a pota e monte coa ANC un gravísimo conflito de convivencia e non lle deixen a Junqueras outra que tirar polo camiño do medio e esíxalle ao fuxido xudicial, como xa fixo algún dos seus, que se quere votar, regrese a casa xa e ocupe o seu escano e de alí, se vaia onde o xa sabe.

Vistas as cousas desde esta vertente e tras a visita ao cárcere do Presidente da CEOE Rosell -onde despachou co líder de Esquerra- en Madrid, os de sempre, xa a armaron, sinalando a visita como inadmisible, xa que provocou, segundo os da capital, o cabreo dos empresarios, que non entenden a que foi a facer a presidio o seu máximo representante.

Home, un non entende moito das cousas alleas pero, sen crerse a versión do interesado -de que a visita obedecía a asuntos persoais- é fácil de supoñer que as centos de empresas que se foron de Catalunya polo procés, se cadra queren saber por parte dun dos seus que é o que se está movendo "agora mesmo" na política catalá, que provocou unha quebra tan importante no mundo independentista. Un bo diagnóstico sobre o asunto. E iso é tan intelixente como razoable, porque unha posible vía de diálogo no "monotema nacional" obríganos a todos a aproveitar a ocasión e mirar cara a adiante.

Que falta para que isto funcione? Pois que alguén no lado que provocou a ruptura diga a verdade sobre a folla de ruta que iniciaron a familia Pujol coas súas finanzas en negro e o fillo que debía ser President e que quedou en comisionista das ITV, que quentou irresponsablemente un Artur Mas, que veu arriba equivocándose co Referendo e o nomeamento de Puigdemont, que nos levaría a Ítaca, e así sucesivamente, ata o pantano no que nos estamos afogando todos.

Pero non só deben ser os independentistas os que fagan testemuño de verdade. Tamén deben facelo aqueles que pensan que España empeza e acaba en Madrid, porque a Teruel, Galicia ou Estremadura non importa que chegue un tren de calidade ou no Mediterráneo non hai suficiente negocio como para levar mercadorías e persoas ata o corazón de Europa. A eses eu pediríalles que aprendan a amar a España diversa e multinacional que é tan patriótica como a súa, a dos intereses dos que máis teñen. Irá mellor se todos facemos un xesto de contrición política. Por que non nos contamos a verdade os uns aos outros?

'Por que non contamos a verdade?' publicouse orixinalmente en catalunyapress.es