PDeCAT

Hai personaxes que sorprenden cada día polo que fan e sobre todo polo que din. Son individuos que se reinventan para seguir estando no calendario mediático.

O vivido onte no Congreso abre a porta a que o PSOE poida esquivar ter que pedir o apoio explícito aos de Puigdemont ou Junqueras. Este último podería ser suspendido, modificándose así a aritmética dos pactos.

Aínda que desde o Goberno central consideran que o relator sería unha persoa neutra e que serviría para rebaixar as tensións con PDeCAT e ERC, no partido socialista hai voces discordantes.

O aínda delegado do Govern en Madrid di que desde a súa marcha do PSC, no 2010, non militou "" en ningún partido político.

Que Pedro Sánchez vaia preparando as eleccións, porque os do PDeCAT vaillas a facer pasar canutas.

Na época que estamos, en pleno verán, con altas temperaturas na maior parte de España, o que realmente apetece é darse un bo baño que faga máis levadío os efectos da calor ou ir á montaña, para aqueles que a prefiran.

Os personalismos, que no fondo ocultan un interese para asegurase privilexios, soldos, e notoriedade, non deixan avanzar as negociacións.

Pujol, o mago da política catalá durante tantos anos adoitaba dicir, en privado, que a corda co Estado había que tensala, pero nunca  rompela.

Deu unha rolda de prensa na sede do PDeCAT para anunciar a súa dimisión como presidente do partido.

As loitas internas que está a vivir o PDeCAT,  moitas, son sinxelamente polo control do partido e pola liña política que debe marcar o seu presente e sobre todo o seu futuro.