SERGAS indeminzará á familia da nena de 3 anos que morreu con E. coli cando lle diagnosticaron gastroenterite

A pequena faleceu en 2016 na UCI pediátrica do hospital coruñes e a Xustiza considera que "houbo un atraso no diagnóstico que quizais puidese evitar o falecemento".

O TSXG fai fincapé en que, días antes á súa morte, a menor foi "remitida ao seu domicilio co diagnóstico de gastroenterite vírica sen ningún tipo de proba complementaria". 

O Tribunal Superior de Xustiza de Galicia (TSXG) confirmou a sentenza do Xulgado do Contencioso administrativo número 1 de Santiago de Compostela que condenou ao Servizo Galego de Saúde (Sergas) a indemnizar con 60.000 euros aos pais dunha nena de 3 anos que faleceu en 2016 na UCI pediátrica do Complexo Hospitalario Universitario da Coruña (Chuac) debido ás complicacións dunha síndrome urémica hemolítico (SUH), gastroenterite provocada por unha bacteria, en concreto, 'E. coli'.

A Sección Primeira da Sala do Contencioso-administrativo rexeitou o recurso presentado pola aseguradora do Sergas, pois entende acreditada "a ausencia de probas complementarias no momento axeitado, así como de control da diuresis por quen debía levalo a cabo (o persoal sanitario), co cal se perdeu a oportunidade de determinar o alcance e características da patoloxía que afectaba á menor, o seu axeitado tratamento e posibilidades futuras".

"ATRASO NO DIAGNÓSTICO"

O alto tribunal galego conclúe que "houbo un atraso no diagnóstico que quizais puidese evitar o falecemento (nesa incerteza causal consiste a doutrina da perda de oportunidade) porque, tal como especifícase no informe dos doutores, non se sospeitou dunha gastroenterite bacteriana (non vírica) o día 8 de setembro, a pesar de que xa se presentaba o cadro de diarrea sanguinolienta".

Os maxistrados destacan que, ao día seguinte, cando xa se dispuña do resultado das analíticas e da ecografía, "non se controlou a diuresis e non se repetiron as probas o día 10 de setembro, a pesar da mala evolución da nena".

Esa "demora no diagnóstico" impediu, segundo o TSXG, que a nena "puidese ser tratada con anterioridade nunha unidade de coidados intensivos pediátricos (UCIP), de modo que xa era tarde cando foi trasladada á UCIP do Chuac".

"PERDA DE OPORTUNIDADE"

A Sala explica que na sentenza apelada "apréciase a existencia dunha perda de oportunidade porque se entende que deberon extremar as precaucións e valorar a necesidade de probas complementarias como analíticas de sangue e/ou ouriños". Os xuíces recalcan que, ao non facelo, "perdeuse a oportunidade de determinar o alcance das características da enfermidade, o seu axeitado tratamento e posibilidades futuras".

"En contra do que se argumenta no recurso de apelación, o exame da historia clínica e a proba pericial practicada corrobora que non se fixo o debido control da diuresis da paciente, a pesar de que existían notorios datos que revelaban a ausencia de micción da menor, como indicio de fallo renal, pero ao propio tempo demostrouse que non foi esa a única proba que se botou en falta para poder detectar o SHU e a orixe bacteriana, e non vírico, da patoloxía que determinou o falecemento", destaca o TSXG.

No fallo, explica que o día 9 de setembro a paciente "levaba tres días con deposiciones líquidas con sangue e moco acompañadas de dor abdominal tipo cólico", que foron "interpretadas erroneamente como deshidratación secundaria a gastroenterite".

"En definitiva, a ausencia da precaución debida iníciase o día 8 de setembro cando no servizo de urxencias do Hospital Virxe dá Xunqueira a paciente é remitida ao seu domicilio co diagnóstico de gastroenterite vírica sen ningún tipo de proba complementaria", sinalan os maxistrados, quen destacan que, a pesar de que o día 9 de setembro prodúcese "un notable empeoramento", insístese en que a paciente "sexa controlada polo servizo de urxencias e tampouco se practica proba algunha destinada a corroborar ou desacreditar o primeiro diagnóstico de gastroenterite vírica".

Ademais, sinalan que "tampouco se solicita control de diuresis desde o seu ingreso no servizo de pediatría e, a pesar de que continúa a evolución negativa o día 10 de setembro, non se repite o estudo analítico e, finalmente, non se ordena o traslado á UCIP do Chuac ata que os signos clínicos o día 11 son de extrema gravidade".

"Con todas as omisións que foron destacadas, coas que se revelou o erro de diagnóstico, ponse de manifesto a perda de oportunidade correctamente apreciada na sentenza apelada, xa que con iso perdeuse a ocasión de tratar debidamente a infección bacteriana que a menor padecía", incide o TSXG, á vez que explica que "a antijuridicidad do dano non se funda en que a vulneración da 'lex artis' sexa a causa do falecemento, senón na perda de expectativas que podería dar lugar a que as cousas ocorresen doutra forma se se practicasen as probas complementarias antes enunciadas (analíticas de sangue e/ou ouriños) no momento oportuno e sen demora e, xunto a iso, levouse a cabo un axeitado control da diuresis da nena".

A sentenza non é firme, xa que contra ela cabe presentar recurso de casación ante o Tribunal Supremo.